USTNO – TWARZOWA TERAPIA REGULACYJNA
Prowadzimy terapią logopedyczną z wykorzystaniem elementów ustno – twarzowej terapii regulacyjnej (Orofaziale Regulationstherapie) prof. Castillo Moralesa.
W metodzie Castillo Moralesa oddziałuje się na mięśnie oddechowe, mięśnie które kontrolują ustawienie głowy, mięśnie jamy ustnej oraz klatki piersiowej. Metoda polega na:
- regulacji motoryki mięśni ustno – twarzowych w celu uzyskania właściwego lub zbliżonego do normy wzorca ruchu,
- normalizacji wzmożonego bądź obniżonego napięcia mięśni całego ciała,
- regulacji nieprawidłowego ułożenia szczęki i żuchwy względem siebie,
- regulacji zaburzeń oddychania
Dokonuje się tego poprzez odpowiednie manipulacje terapeutyczne. Techniki, których używa się w masażu leczniczym według Castillo Moralesa to: dotyk, rozciąganie, ucisk, rozcieranie, wibracja.
METODA WERBO-TONALNA
Prowadzimy terapię logopedyczną z wykorzystaniem elementów metody Werbo-Tonalnej opracowanej przez profesora Petara Guberinę w latach 50-tych w Centrum SUVAG (Sytème Universal Verbotonal Auditif Guberina) w Zagrzebiu. Metoda ta łączy ruch ciała i rytm muzyczny w celu rozwijania funkcji słuchowych i komunikacji werbalnej.
SZKOŁA KRAKOWSKA
Prowadzimy terapię logopedyczną w oparciu o tzw „Szkołę Krakowską”, której teoretyczne podstawy badawcze opierają się na językoznawczych teoriach Profesor Marii Zarębiny, dotyczących nabywania systemu językowego przez dzieci oraz rozpadu tego systemu u osób dorosłych. Praca diagnostyczna i logopedyczna realizowana jest poprzez metodę symultaniczno-sekwencyjną opracowaną przez prof. Jagodę Cieszyńską. Diagnoza symultaniczno-sekwencyjna opisuje zachowania, których brak w rozwoju dziecka, a nie zachowania zaburzone. Globalne (symultaniczne) ujęcie sfer rozwojowych i sekwencji następujących po sobie etapów rozwoju poszczególnych funkcji psychicznych pozwala dostrzec wzajemne zależności i na tej podstawie budować program terapii, ustalając etapy rozpoczęcia stymulacji dla każdej sfery psychicznej.
Podstawą prowadzonej jest nauka czytania metodą symultaniczno-sekwencyjną, której towarzyszą specjalnie opracowane ćwiczenia ogólnorozwojowe. Nauka czytania opiera się na: – wynikach badań neuropsychologicznych, dotyczących powiązań intermodalnych, budowanych podczas przetwarzania bodźców słuchowych i wzrokowych – badaniach neuropsychologicznych potwierdzających, iż sylaba a nie fonem jest najmniejszą jednostką percepcyjną – założeniu, że percepcja słuchowa ma zasadnicze znaczenie dla budowania systemu językowego dziecka – wiedzy na temat funkcji symultanicznych (prawopółkulowych) i sekwencyjnych (lewopółkulowych) oraz kształtowania się struktur umożliwiających przesyłanie informacji między półkulami mózgu (spoidło wielkie, istmus) – powtórzeniu sekwencji rozwoju mowy dziecka (od samogłosek, sylab, przez wyrażenia dźwiękonaśladowcze, do wyrazów i zdań) – naśladowaniu 3 etapów nabywania systemu językowego: POWTARZANIA, ROZUMIENIA, NAZYWANIA (samodzielnego czytania) – konstruowaniu dla potrzeb terapii podstawowych schematów składniowych i minimalizacji systemów języka – pobudzaniu „zwierciadlanych neuronów” (mirror neurons, Spiegelneurone) Zajęcia z wykorzystaniem elementów wyżej opisanej metody można już zacząć bardzo wcześnie ok. 1 r.ż, a z dziećmi z zaburzonym słuchem jeszcze wcześniej.
METODA DYNA – LINGUA
Prowadzimy terapię logopedyczną z wykorzystaniem elementów metody Dyna – Lingua.
Psychostymulacyjna metoda „Dyna-Lingua M.S.” jest to metoda stworzona przez logopedę dr Małgorzatę Młynarską i psychologa dra Tomasza Smerekę, proponuje takie formy ćwiczeń i rozmaitych oddziaływań, które stanowią trening obszarów mózgu odpowiedzialnych za mowę. Głównym celem terapii prowadzonej metodą psychostymulacyjną jest spontaniczna aktywność słowna dziecka, która występuje wtedy, gdy mówi ono z własnej potrzeby, bez dodatkowych wzmocnień i instrukcji.
Zmierzając do wywołania lub wzmocnienia spontanicznej aktywności słownej u dzieci, podejmuje się cztery główne typy działań i odpowiednich do nich technik: 1. działania zmniejszające ograniczenia w zakresie spontanicznej aktywności słownej, które spowodowane są napięciami psychicznymi dziecka z zaburzeniami mowy nie mogącego porozumieć się z otoczeniem; redukcji napięcia psychicznego służą relaks, ćwiczenia energetyzujące i ćwiczenia oddechowo-głosowe;
- działania wspierające motywację do mówienia poprzez bezpośrednią stymulację słowną (tzw. „zalewanie mową”), zabawy tematyczne i parateatralne czy zabawy słuchowo -ruchowo-głosowe inspirujące do mówienia;
- działania ułatwiające mówienie i rozumienie mowy poprzez stosowanie technik ruchowych stanowiących wsparcie dla wypowiedzi i wpływających na słuchową pamięć słowną: rytmogesty, kreacje ruchowe, ruchowe schematy dla artykulacji trudnych głosek; 4. działania rozwijające strukturę języka poprzez techniki pracy nad rozwojem struktur zdaniowych oraz form komunikacji językowej (dialogu, opowiadania).
